theiipek

Bu sabah son kez doğacak güneş bu evde benim için, çünkü taşınıyorum.  Daha doğrusu memleket yolu düz gider efendim.  Son kahvemi içtim, son filmimi izledim ve son kez güneşin doğuşunu izleyeceğim. Sanırım bir defteri daha kapatıyorum. Güzelmiş yalnız yaşamak, hemde stüdyo dairede. Önümde hiç bina yok ve kocaman da  pencerem var. Her şeyimi gökyüzünü izleyerek yaptım bu evde.  Sonra biricik kapı komşum Selin'le iki adımda birbirimize geçip kahve içmeyi çok özleyeceğim. Ha bide Selin'in geceleri bana "Çiğ köfte?" diye mesaj atmasını. Işıl ışıl manzarama bakarak telefonda konuşmayı, pilates topumun üzerine ayaklarımı uzatıp bir şeyler izlemeyi hatta minicik mutfak tezgahımı ve daha bir sürü şeyi çok özleyeceğim.  Resmen arkamda beş yılı ve daha pek çok şeyi bırakıp gidiyorum. Ne acıymış! Üstelik beşinci yılımda sanki buraya yerleşmiş gibi yaşadığım için o kadar benimsedim ki bu şehri ve bu evi, günlerdir bir türlü toparlanamadım. Zaten taşınmak hiç bana gör

Evetttttt, bir yazın daha sonuna geldik. Ağustos nasılda hızlı geçti öyle değil mi?  Hiçbir şey anlamadım bu yazdan. Ve ziyadesiyle kötüydü benim için.  Doya doya balkon sefası yapamadım, semaverde çay içemedim, közde mısır yiyemedim hatta meteor yağmurlarını bile izleyemedim. Ne bir düğüne gidebildim ne de denize. Yani yazı yaz yapan her şeyden mahrumdum. Ve üstelik bunlar sadece kahvenin köpüğü. Eylül geldi çattı. Akşamlar daha serin oluyor artık. Mevsim geçişlerini hiç sevmiyorum. Çünkü incecik giyinirken, birden hırkalara geçmek bana biraz zor geliyor. 14 gün sonra tası tarağı toplayıp döneceğim. Dile kolay beş yılı bırakıp gideceğim. Hüzün bir sarmaşık gibi sarıyor kalbimi. Bu sene güz benim için zor geçecek gibi. Çünkü bilirsiniz, yerini yitiren yeniden yerleşmez. Bu sonbahar bende yaprak dökeceğim. Bu kış bende soğuk soğuk eseceğim. Bahardan ve yazdan bihaber yaşayacağım. Kuşkusuz bol bol salep içeceğim. Ve sanırım sırra kadem basacağım. Çünkü bazen kaybolmak gere