theiipek

Bugünlerde pek keyifsizim. Hatta depresyonda bile olabilirim. Böyle üstüme üstüme geliyor her şey, herkes. O bu şu hiçbir şey fayda etmiyor. Bazen istiyorum ki, biri bana yapmam gereken her şeyi noktasına virgülüne kadar söylesin. Böyle biri yok tabi ama benimde bir şeyler için gücüm yok. Hal böyle olunca öylece ortada kalıyorum. Çünkü bir ben kalmamış bende, beni toparlasın. Bilmiyorum işte... Neyi nasıl yapmam gerektiğini bilmiyorum bazen. Mantığımı mı dinlesem duygularımla mı hareket etsem karar veremiyorum. O kadar çok kalıp var ki.. Onlara da uyamıyorum. Çekiştirilip duruyorum. Mesela yürüyüşe gitmek istiyorum ama hava çok soğuk, üşeniyorum. Bazen de, hani bulaşık yıkarken hem kapı hem telefon çalarda elimiz ayağımıza dolaşır ya.. tam olarak böyle hissediyorum.  Aslında tek bir his varda ben onun etrafında dönüp dolaşıyormuşum gibi..  Ama bu hissin ne olduğunu asla anlayamıyorum asla. Zaten artık anlatamıyorum da.  Bazense bir şey eksik gibi. Hani bir ye