🍀 Mucize 🍀
Zaman zaman kendimi dünyaya bir sis perdesi ardından bakıyormuş gibi hissediyorum. Sanki ben hep o perdenin ardında kalacakmışım da, güneşe doğrudan hiç bakamayacakmışım gibi. Bazen saklandığımı hissediyorum çünkü korkuyorum. Ve korku insanı yiyip bitiren bir duygu maalesef. Aşınıyorum ve alışamıyorum buna. Bu kendini aşındırma yolculuğu biraz sancılı. Her şey bir süreç buda geçecek desem de kendime; dinmiyor sancılarım. Sonra kendi kehanetimi yaşıyorum. Korktuğum başıma geliyor. Dünyalar başıma yıkılıyor mu desem, kaynar sular başımdan aşağıya dökülüyor mu desem, yoksa hepsi az mı gelir desem ne desem? Ardından dibe doğru ince bir süzülüş... Bilen bilir, dibe vurduktan sonra sadece yukarı çıkabilirsin. - Dipteyiiiiim sondayııım depresyondayııııııııım + Yalvarırım gel de kurtar! Sonra bütün bu olanlar için kendimi suçluyorum. Ve kendimi suçlamak çözüm değil, biliyorum. Tamam belki olup biten her şey benim suçum da değil ama benim sorumluluğumda sonuçta. Bir maçt